Otwarcie: 15.06.2018, 18:00
Wystawa czynna do 15.07.2018

Codzienna, opresyjna intensywność polityczna powoduje pewien rodzaj zmęczenia i zniechęcenia. Usankcjonowana i wykorzystywana przez populistyczne władze  agresja; rasizm, faszyzujący nacjonalizm stają się coraz bardziej niepokojące. Słowa piosenki z filmu Kabaret Boba Fosse’a „Tomorrow belongs to me” oddają nastroje lat 30-tych w Niemczech, a jednocześnie, o zgrozo, stają się aktualne i dzisiaj. Czyżby zabrakło nam pamięci, wiedzy, doświadczenia? Względny wieloletni spokój dał złudne poczucie, że zawsze będziemy chronieni? Symbole nacjonalistyczne, których coraz więcej w życiu politycznym, w mediach, w internecie, w moim projekcie, zlewają się  organizując formy nie przywołujące swoich pierwowzorów i tworzą kałuże lustrzanej cieczy spalonego oleju silnikowego. Toksyczny płyn mami idealną lustrzaną powłoką, w której odbija się otoczenie i my sami. Czy jesteśmy odpowiedzialni za ten globalny niepokój polityczny, czy tylko mu ulegamy? Czy sztuka ma jakikolwiek wpływ na obraz współczesnego świata? Czy może zmienić mentalność, wyrwać z obojętności, wygodnictwa, bezpiecznej rutyny codzienności i ślepej wiary, że nic złego się nie wydarzy? Ostatnio takie myśli mi towarzyszą. Zastanawiam się, co mogę zrobić. Projekt game over to moja idée fixe: próba wybudzenia z otępienia, zwrócenie uwagi na powtarzające się niebezpieczne wydarzenia, a może nawet rozbrojenie/wytrącenie broni, zamiana czegoś negatywnego w konstruktywne.
                     Maria Wasilewska, 2018

„(…)Powstałe na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat prace Marii Wasilewskiej najwyraźniej artykułują wspomniane wcześniej konceptualne przewartościowania w domenie samej sztuki jak i jej filozofii. Artystka właściwie już od momentu ukończenia studiów w 1996 roku na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu zaczęła prezentować na wystawach prace, które stanowiły nie tylko rodzaj metarefleksji nad dziełem czy medium, ale były istotną próbą ich przekroczenia. We wczesnych realizacjach mamy jeszcze do czynienia z małymi formami rzeźbiarskimi, w których dominuje sam obiekt rozumiany jako wyodrębniony artefakt (np. wystawa ~pvp, Galeria Nad Wisłą, 2001). Te prace, co prawda, znakomicie wpisywały się w przestrzeń, ale ich niezwykle sensualna forma była dla niej kontrapunktem lub wręcz dominantą. Jednak już wkrótce (po roku 2000) artystka zaczyna pracować w kategoriach indywidualnego projektu – zawsze zorientowanego z konkretnym miejscem i wpisanym w miejsce. Stąd też od tej pory właściwie każda z wystaw Marii Wasilewskiej jest całościowym dziełem oscylującym wokół idei site specific i environment. Ten dukt myślenia jest już szczególnie widoczny na zbiorowej wystawie Genius loci (Toruń, 2003), gdzie artystka zaprezentowała instalację pt. nie możliwe. Dzieło to ujawnia także nowe inklinacje i zainteresowania autorki. Istotnym walorem tej realizacji jest myślenie w kategoriach geometrii oraz op-artu. Przedsięwzięty przez Wasilewską nowy język nawiązuje z jednej strony do abstrakcji, z drugiej zaś – do wizualizmu. Ale w przeciwieństwie do większości artystów zajmujących się efektami optycznymi, Marii Wasilewskiej będzie zależeć nie tylko na łudzeniu oka. Ta realizacja – i wiele powstałych później, np. obiekty-lustra – będą bez wątpienia miały z założenia oddziaływać również na sferę emocji oraz intelektu. Jest to – być może - droga prowadząca od opłakiwania oka do opłakiwania (lub oczyszczania) przestrzeni. Dlatego można powiedzieć, że jednym z fundamentalnych kontekstów twórczości artystki jest zarówno filozofia, co psychofizjologia widzenia.
Sfera widzialności i związane z nią interfejsy są dla Marii Wasilewskiej rodzajem lustra, w którym może przeglądać się również odbiorca. Percepcja i recepcja w realizacjach artystki sprzęgają się wzajemnie i – jak się wydaje – stanowią strategię umożliwiającą krytyczny (niekiedy ironiczny, a niekiedy nostalgiczny) namysł nad dziełem, medium i samym podmiotem. (…)”
                     Roman Lewandowski

Maria Wasilewska - artystka wizualna, mieszka i pracuje w Krakowie. Dyplom z rzeźby w pracowni prof. Macieja Szańkowskiego w 1996 roku na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu.  
Od 2010 roku pracuje jako wykładowczyni na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Głównie zajmuje się instalacją, realizacjami site specific i enviroment, tworzy obiekty przestrzenne, video. W pracach często wykorzystuje dźwięk. Interesują ją możliwości poznania, odczuwania i nazywania rzeczywistości. W 2008 roku otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w 2013 roku  nagrodę specjalną galerii  "Amy-D Arte Spazio"  na wystawie 7th International Arte Laguna Prize w Wenecji.
Jej realizacje prezentowane były w Polsce i za granicą, na wystawach indywidualnych i zbiorowych, między innymi w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Lublinie, Łodzi, Mediolanie, Wenecji, Hamburgu, Berlinie, Leiden, Sztokholmie, Teneryfie i Malcie.

www.mariawasilewska.com