MENU

Wystawy

JAN ŚWIDZIŃSKI

STYCZEŃ

Mała Galeria BWA-GTF


„MIELNIK” (WOLNOŚĆ I OGRANICZENIE)

Jan Świdziński urodził się 25 maja 1923 w Bydgoszczy, polski artysta współczesny, artysta intermedialny, twórca sztuki kontekstualnej, performer, krytyk sztuki i filozof. Studia na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, dyplom w 1952. Początkowo zajmował się malarstwem, grafiką, architekturą i tańcem. Studiuje logikę formalną i struktury językowe. Zajmuje się zagadnieniem komunikacji i informacji, sztuką jako praktyką społeczną (sztuka jako działanie stymulujące nową rzeczywistość). Od 1974 uprawia sztukę performance. W 1976 wydał manifest "Sztuka jako sztuka kontekstualna”. Wystawiał m.in. w: Amsterdamie, w Salerno. Wykładał w Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts w Paryżu, w Montrealu, New York University w Nowym Jorku, University of Calgary w Calgary i Vancouver University w Vancouver. Jako artysta jest uczestnikiem wielu międzynarodowych festiwali sztuki performance na całym świecie. 

Jan Świdziński traktuje fotografię w sposób szczególny: przeprowadza z nimi rodzaj materialnego i intelektualnego działania. Można powiedzieć, że posługuje się fotografiami jak rekwizytami w performansach. Fotografie są dla niego obiektami, detalami zaczerpniętymi z otaczającej rzeczywistości, i to rzeczywistości pojmowanej na tyle całościowo, że nieistotne stają się podziały na sferę sztuki i potoczności, na fakty i artefakty.
W działaniach Świdzińskiego walory formalne fotografii nie są istotne, traktuje je, bowiem jako symptomy rzeczywistości, konkrety, które równie dobrze mogą kierować uwagę na ogólniejsze zjawiska, jak i być traktowane, jako jedynie jednostkowe, niepowtarzalne kurioza. I wobec wybranego konkretu – symptomu formułuje Świdziński wypowiedź w formie napisanego tekstu lub mówionego performansu. Taka wypowiedź nie jest po prostu komentarzem, to raczej interwencja poddająca wybrany konkret przekształceniu w nowy fakt. Zaczerpnięte z różnych kontekstów fotografie Świdziński umieszcza w kontekście własnych spostrzeżeń i refleksji. Działanie z fotografią demonstruje modyfikację i otwarcie jej znaczeń, demonstruje postawę konkretnego człowieka wobec faktu, jakim jest konkretna fotografia. Tekst wraz z fotografią tworzą prostymi środkami przestrzeń dyskursu. Świdziński posługuje się znakami łatwo rozpoznawalnymi, ale o znaczeniach otwartych i uzależnionych od kontekstów, jakie przywołane zostaną przez widzów w zetknięciu z pracami artysty; informacje zaczerpnięte ze strony internetowej poświęconej Janowi Świdzińskiemu.
 
 

wróć