Mosart - Miejski Ośrodek Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim

Wystawy

MOKRYM RĘCZNIKIEM TEŻ DA SIĘ WYTRZEĆ

Otwarcie: 28.06.2024, 18:00

wystawa czynna do 1.09.2024

JAN BASZAK - MARTYNA KIELESIŃSKA - PAUL DD SMITH - MILAN ZIENTARA

Kuratorka: Jagna Domżalska

Nie zawsze mamy wpływ na co nas spotyka, możemy przyjmować rzeczywistość lub przeciwstawiać się jej bezskutecznie. Sztuka stwarza przestrzeń na komentowanie jej i przetwarzanie; osoby artystyczne tłumaczą świat: sobie ten zewnętrzny, a światu własne przefiltrowane przeżycia. Wystawa „Mokrym ręcznikiem też da się wytrzeć” gromadzi prace czwórki osób wypowiadających się w różnych technikach i z pozoru odległych sobie poetykach. Tytułowy ręcznik, który zmoczony paradoksalnie nie traci swojej funkcji, służy tu jako metafora nie zawsze gładkiej rzeczywistości i reagowania na nią. Projekt opowiada o radzeniu sobie z wyzwaniami codzienności poprzez tworzenie baśniowych opowieści, alternatywnych narracji czy objaśnianie i oswajanie trudnych kwestii, sięgając po sarkazm albo ironię.

Prezentowane na wystawie prace Milana Zientary ukazują chaotyczny proces odzyskiwania poczucia wewnętrznego kierunku, spełnienia i satysfakcji. Artysta przywołuje zgubne decyzje prowadzące do nieoczekiwanych i destrukcyjnych konsekwencji. Kreuje i stylizuje sytuacje, które odzwierciedlają jego fantazje i strachy, często aktywujące katastroficzne wizje. Innym razem stają się miejscem realizacji wymarzonych, nierealnych scenariuszy. Na płótnach uwidocznił także artefakty towarzyszące mu w jego własnych taktykach przetrwania.

W swoich wykonanych z używanych skarpet obiektach Jan Baszak obrazuje coś pomiędzy intymnością a melancholią. Poczucie nieprzynależności do otaczającego go uprzywilejowanego świata, sprawiło, że utworzył alternatywne połączenia z istotami nieludzkimi. Jego rzeźby działają jak soczewki odzwierciedlające wzajemne oddziaływanie odkrywania siebie i samozniszczenia. Inspirowane miejskim środowiskiem i wspomnieniami rzeźby tworzą skomplikowany taniec pomiędzy przeszłością i przyszłością, człowiekiem i zwierzęciem, sobą a innymi.

Alienacja i niepokój pojawiają się również w twórczości Martyny Kielesińskiej. Artystka opowiada o wyobcowaniu we współczesnym świecie przywdziewając kostium wyrzuconego pudełka po serum do twarzy. Po tym jak spełni jedyną przeznaczoną dla siebie rolę chronienia produktu przestaje być ono użyteczne. Artystka często buduje sumaryczne narracje ilustrujące jej doświadczenia. Stosuje ironię także w pracach dotyczących kobiecości i macierzyństwa, tworząc bajkę o kobiecych sylwetkach czy porównując sytuację matki do ruchu zabawki (wańki-wstańki), która po każdym odchyleniu wraca do pozycji pionowej.

Z kolei intermedialne ceramiczno-tekstylne obiekty Paula DD Smitha stanowią wielowarstwowe przetworzenie historii i filozofii oraz refleksji nad kondycją człowieka. Składają się z niezliczonych opowieści ornamentalno-figuratywnych. Dodatkowo lampy rzucając światło na przestrzeń, włączają ciało i cień widza w ukrytą i jawna dynamikę przedstawionych historii. W cyklu miedziorytów autor pokazuje swoje wspomnienia z dzieciństwa w wiejskim domu w Anglii, zmieszane z wątkami i atmosferą podań i wierzeń ludowych. Niesamowitość i wielowątkowość jego kompozycji sprawia, że odkrywamy z zaciekawieniem coraz to nowe detale, nie mając do końca pewności czy to senny koszmar czy wspaniała baśń.

Wypowiedzi artystyczne to zawsze komunikat częściowo zaszyfrowany. Nigdy nie wiemy jak wiele sensów ukrywa w nich tworząca je osoba. Mogą być rodzajem prywatnego, pamiętnikarskiego zapisku. Zetknięcie się z tą osobistą opowieścią, podpatrzenie co zostało przed nami odsłonięte a co pozostaje zakodowane, sprawia, że rozpoznajemy w tym często samych siebie. Możemy zmierzyć się z własnymi lękami, albo pragnieniami; przekonać się, że z każdą sytuacją można sobie poradzić, tak jak mokrym ręcznikiem da się wytrzeć.
Jagna Domżalska

Jan Baszak, urodzony w 1994 roku w Szczecinie, mieszkający w Berlinie artysta zajmujący się rzeźbą, instalacją i gobelinem. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Szczecinie (2019) oraz Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2017). Asystent w Pracowni Rzeźby Artura Malewskiego na Akademii Sztuki w Szczecinie w latach 2020-21. Zdobył nagrodę za najlepszą scenografię na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie (2023).
Jego rzeźby oscylują pomiędzy intymnością a melancholią, często wykorzystując materiały codziennego użytku, szczególnie czarne, używane skarpetki. Dorastając w zachodniej Polsce, Jan doświadczył poczucia, że nie pasuje do otaczającego go uprzywilejowanego świata. To doświadczenie doprowadziło go do utworzenia alternatywnych połączeń z istotami nieludzkimi. Jego rzeźby działają jak soczewki odzwierciedlające wzajemne oddziaływanie odkrywania siebie i samozniszczenia. Inspirowane miejskim środowiskiem i wspomnieniami, jego figuratywne rzeźby tworzą skomplikowany taniec pomiędzy przeszłością i przyszłością, człowiekiem i zwierzęciem, sobą a innymi, stawiając pytanie, czy jest to taniec istnienia, czy dance macabre.

Martyna Kielesińska - artystka wizualna, zajmuje się wideo, malarstwem, instalacją, tworząc sytuacje site-specific. W najnowszych realizacjach wprowadza postać bohatera, poszerzając swoją praktykę o medium performansu. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W swoich pracach porusza tematy związane z agresją, uprzedmiotowieniem, dopasowywaniem się do społecznych ról i oczekiwań. Interesują ją relacje międzyludzkie i zasady ich funkcjonowania. Często pracuje z materiałami znalezionymi. Jej prace prezentowane były m.in na wystawach zbiorowych w Domu Krakowskim w Norymberdze, BWA Wrocław, Gdańskiej Galerii Miejskiej 1, BWA Katowice oraz na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Podgląd (galeria Fundacji Sztuki ING) (2023), Galerii Łęctwo w Poznaniu (2021), Galerii Wozownia w Toruniu (2018). Rezydentka programu rezydencyjnego LIA w Lipsku (październik/listopad 2020 r.). Mieszka i pracuje w Krakowie.

Paul DD Smith, urodzony w 1983 roku w Anglii, mieszka i pracuje w Berlinie. Studiował literaturę angielską na Uniwersytecie w Sussex (2001-2003), uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie sztuk pięknych na Leeds Metropolitan University (2004-2007), a tytuł magistra sztuk pięknych w HFBK Hamburg w Klasse Jutty Koether w 2017 r. Godne uwagi wystawy obejmują prezentacje indywidualne: Na; 1646, Haga (2023) i Stroboskop, Warszawa, (2021), wystawa duetu z Werą Bet na Kunstverein am Rosa-Luxemburg-Platz w Berlinie (2024) oraz wystawy zbiorowe w; HUA International, Berlin (2024), The Left Place, Reims (2024), Kunstverein Springhornhof, Neuenkirchen (2022); Kinderhook i Caracas, Berlin (2020/21); Zarinbal Khoshbakt, Kolonia (2020); Galerie Nord, Berlin (2019), Chert Lüdde, Berlin (2019); Galeria Philipa Haverkampfa, Berlin (2018); Kurator wystawy zbiorowej Flow My Tears Christopher Tracey w Galerii ACUD w Berlinie w 2020 roku.

Milan Zientara - urodzony w 1999 roku student IV roku malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Artysta wizualny zajmujący się malarstwem, rysunkiem oraz tworzeniem obiektów.
W swoich pracach buduje osobistą mitologię, tworząc wieloznaczne i przenikające się wzajemnie światy. Porusza tematy duchowych przemian, cierpienia i radości związanych z miłością do samego siebie, przesuwania granic płciowych, ludzkich systemów psychologicznych oraz zwierzęcych instynktów. Analizuje wpływ systemu patriarchalnego na chłopców i mężczyzn. W swojej praktyce queeruje męską cielesność oraz seksualność równocześnie badając schematy postrzegania jej w sztuce, kulturze oraz codzienności. Wielbiciel kina grozy, symbolizmu, duchowości oraz psychologii.

ENG

A wet towel will dry you too

Jan Baszak
Martyna Kielesińska
Paul DD Smith
Milan Zientara

Curator:
Jagna Domżalska

28.06-1.09.2024

We do not always have a say in what happens to us; we can accept reality or go for futile resistance against it. Art creates a space where it may be commented on and processed; artists explain the world: the external one to themselves, and their own filtered experience to the world. A Wet Towel Will Dry You Too brings together works by four artists who express themselves using various techniques and embrace apparently distant poetics. The eponymous towel, which paradoxically does not lose its function when wet, serves here as a metaphor for reality that—more often rough than smooth—everyone copes with in their own way. This project tells a story of confronting the challenges of daily life, whether by creating fairytale stories and alternative narratives or clarifying and defusing troublesome issues through sarcasm or irony.

The works by Milan Zientara show the chaotic process of regaining a sense of inner direction, fulfilment and satisfaction. The artist invokes fateful decisions that culminate in unexpected and destructive consequences. He creates and stylizes situations which echo his fantasies and fears, often triggering catastrophic visions. Elsewhere, they offer scope for the imagined, unreal scenarios to come into being. Zientara’s canvases also depict the artefacts which come to the artists aid as he deploys his own survival tactics.

In the objects made of used socks, Jan Baszak seeks to convey something between intimacy and melancholy. A sense of not belonging to the privileged world around him has led the artist to create alternative connections with non-human beings. His sculptures act as lenses which reflect the interplay of self-discovery and self-destruction. Inspired by the urban environment and memories, the sculptures stir up an intricate dance between past and future, human and animal, oneself and others.

Alienation and anxiety also manifest themselves in the work of Martyna Kielesińska. The artist delves into feeling a stranger in the modern world by donning the costume of a discarded face serum box. Once it has fulfilled its only purpose of protecting the product, it is no longer useful. The artist often constructs summary narratives to illustrate her experiences. Also, she tends to employs irony in the works concerned with femininity and motherhood, creating a fable about female figures or comparing the position of a mother to the movement of a toy (wobble doll) which, even tilted as far as it goes, always stays upright.

On the other hand, the intermedia ceramic-textile objects by Paul DD Smith are multi-layered reframings of history and philosophy and reflections on the human condition. They comprise a myriad of ornamental and figurative stories. In addition, the lamps illuminating the space draw the viewer’s body and shadow into the tacit and overt dynamics of the represented stories. In a series of copperplate prints, the author shares his memories of a childhood spent in a countryside house in England, interwoven with the themes and atmosphere of folk tales and beliefs. Intrigued by the uncanny feel and multiple facets, we explore Smith’s compositions to discover ever new details, vacillating between an experience of nightmare and a wonderful fairy tale.

Artistic utterances are always a partially encrypted message. We can never be certain how many meanings have been inscribed there by the creator. They may be a kind
of intimate record, not unlike a diary. The encounter with such a personal story, seeing what has been revealed to us and what remains obscure, often enables us to recognize ourselves in it. We may thus confront our own fears or desires; find out that any situation can be dealt with, just as a wet towel can dry your body all the same.
Jagna Domżalska

Jan Baszak, born in Szczecin in 1994, is a Berlin-based artist working with sculpture, installation, and tapestry. He graduated from the Academy of Arts in Szczecin (2019) and the University of Fine Arts in Poznan (2017). Formerly an assistant in Artur Malewski's Sculpture Studio at the Academy of Art in Szczecin (2020-21). He won the prize for the best set design at the Boska Komedia Festival in Cracow (2023).
His sculptures sit between intimacy and melancholia, often using everyday material, particularly black used socks. Growing up in Western Poland, Jan experienced a sense of not fitting into the privileged world surrounding him. This experience led him to form alternative connections with non-human beings. His sculptures act as lenses reflecting the interplay of self-discovery and self-destruction. Inspired by urban environments and memories, his figurative sculptures create an intricate dance between past and future, human and animal, self and other, posing the question of whether it's a dance of existence or a dance macabre.

Martyna Kielesinska - visual artist, works in video, painting, installation, creating site-specific situations. In her latest realizations she introduces the figure of the protagonist, expanding her practice to include the medium of performance. Graduate of the Academy of Fine Arts in Cracow. In her works she explores themes of aggression, objectification, fitting into social roles and expectations. She is interested in interpersonal relations and the rules of their functioning. She often works with found materials. Her works have been presented in group exhibitions at Dom Krakowski in Nuremberg, BWA Wrocław, Gdansk City Gallery 1, BWA Katowice, and in solo exhibitions at Galeria Podgląd (ING Art Foundation gallery) (2023), Łęctwo Gallery in Poznań (2021), Wozownia Gallery in Toruń (2018), among others. Resident of the LIA residency program in Leipzig (October/November 2020). She lives and works in Krakow.

Paul DD Smith (b. 1983), lives and works in Berlin. He studied English Literature at Sussex University (2001-2003), completed a bachelor's in fine art at Leeds Metropolitan University (2004-2007) and finished his master's in fine art at HFBK Hamburg in Jutta Koether’s Klasse in 2017. Notable exhibitions include solo presentations at; 1646, The Hague (2023) and Stroboskop, Warsaw, (2021), a duo exhibition with Wera Bet at Kunstverein am Rosa-Luxemburg-Platz, Berlin (2024) and group exhibitions at; HUA International, Berlin (2024), The Left Place, Reims (2024), Kunstverein Springhornhof, Neuenkirchen (2022); Kinderhook and Caracas, Berlin (2020/21); Zarinbal Khoshbakt, Cologne (2020); Galerie Nord, Berlin (2019), Chert Lüdde, Berlin (2019); Philip Haverkampf Galerie, Berlin (2018); He curated the group exhibition Flow My Tears Christopher Tracey at ACUD Gallery, Berlin in 2020.

Milan Zientara - born in 1999, a fourth-year student of painting at the Academy of Fine Arts in Cracow. Visual artist involved in painting, drawing and creating objects. In his works he builds a personal mythology, creating ambiguous and interpenetrating worlds. He touches on themes of spiritual transformation, the suffering and joys of self-love, shifting gender boundaries, human psychological systems and animal instincts. He analyzes the impact of the patriarchal system on boys and men. In his practice, he queers male corporeality and sexuality while examining the patterns of how it is perceived in art, culture and everyday life. An admirer of horror cinema, symbolism, spirituality and psychology.

Plakat wystawy

Mokrym ręcznikiem też da się wytrzeć, widok wystawy, fot. Jan Baszak

Jan Baszak, Łabędź, 2023, czarne skarpety, pianka tapicerska, drewno, fot. Jan Baszak

Mokrym ręcznikiem też da się wytrzeć, widok wystawy, fot. Jan Baszak

Paul DD Smith, The Flaming Retreat, 2020, ceramika (szkliwiona i nieszkliwiona), malowany jedwab, drewno, farba akrylowa, łańcuchy, diody LED, elektronika, fot. Jan Baszak