MENU

Wystawy

Jerzy Samulski, Krzysztof Saj

 

"NOWE TWARZE W FOTOGRAFII"

29.11.08. - wernisaż dwóch artystów:
JERZY SAMULSKI - cykl zdjęć
wraz z prezentacją multimedialną
pt.: "CHWILE   SKUPIENIA",
KRZYSZTOF  SAJ - cykl fotograficzny
pt.: "REFLEXCITY". 

    JERZY SAMULSKI
  „CHWILE SKUPIENIA”
    Eksponowana seria fotografii - to zdjęcia, które powstały pod wpływem inspiracji „Stanami nadrealności” – zestawem fotografii z 2005 roku, który w dużym stopniu ukierunkował i zdominował moje dalsze działania jako fotografa.
    Prezentowana seria fotografii pomyślana jest, jako dzieło bez początku i końca. Tematem „Chwil skupienia” jest szeroko rozumiana kondycja człowieka, on sam i piętno, jakie po sobie zostawia, specyficzne ślady swojej obecności, układanka elementów piękna i brzydoty, głębszego sensu i banału, sztuki i kiczu. Fenomen człowieka, istoty kontrowersyjnej i pełnej sprzeczności, istoty inteligentnej - kierującej się rozumem i emocjami, ale też i bezrozumnej, szlachetnej i zarazem grzesznej, jedynej w swoim rodzaju, istoty stworzonej przez Boga, lub może - nawet jak wolą inni - istoty, która wymyśliła Boga?
     Częścią I.  wystawy są „Stany nadrealności” – swoisty prolog dla „Chwil skupienia” - prace  z  tej serii prezentowane były   wcześniej  na wystawach  we  Wrocławiu,  Żarach i Brzegu.
     Częścią II.  wystawy jest nowa seria zdjęć, która powstawała w okresie późniejszym – (w serię tę wplecione zostały również niektóre prace, wybrane z części I.). Ta część wystawy  ma  formę  pętli  said-show, do  której  można  w dowolnym momencie  wejść i z której   można   w dowolnym    momencie   wyjść.   To  obserwator  decyduje  o  tym, kiedy to nastąpi, nie ma jednak wpływu na to, co w wybranym przez siebie momencie wirtualnej rzeczywistości zastanie.  Tak, jak nie można ingerować w zastaną, otaczającą nas  rzeczywistość   oraz przyspieszyć,  ani  zatrzymać  czasu,   tak   samo  nie   można, ani zatrzymać pokazu, ani zobaczyć wszystkich fotografii jednocześnie.
W prezentowanym pokazie, w moich „Chwilach skupienia” dominują i wzajemnie się przenikają trzy elementy: ślady, ludzie i przestrzeń. Elementy, których znaczenia w moim odczuciu są następujące:
     „Ślady” – to pokazana subiektywnie  wielowarstwowość znaczeń.  To efekty  i skutki   obecności  człowieka  odciśnięte  na drewnie  i w kamieniu,   na   betonie  i   asfalcie, na szybach i na metalu, na ziemi.
     „Ludzie” – to  byt  pozostający  w ciągłym ruchu.  Różnorodni, ekspresyjni,  pełni uczuć i  emocji,   pełni   swoistego   piękna,  ale i swoistej  brzydoty   –  tak  samo,  jak  ślady, które po sobie pozostawiają.
     „Przestrzeń” – to  byt  w  ujęciu  dosłownym  i   w   znaczeniu   umownym  –  to  lotność i ulotność, to miejsce, gdzie nasze myśli „szybują jak wiatr”, odbijając się od kolejnych śladów pozostawionych przez człowieka. To refleksja nad naszym narodzeniem, byciem i przemijaniem.

Kiedy oglądam po raz kolejny swoje zdjęcia, pojawiają się nowe pytania o to, jak można opisać istotę zebranych obrazów? Odbiór tych prac przy każdym nowym oglądzie podlega jednak ciągłej ewolucji. Patrząc po raz kolejny na zdjęcia, uświadamiam sobie niezmiennie to, że stara, odrapana ściana, że krajobraz, w którym uchwycone zostały  jakieś  elementy ingerencji   człowieka,    może   być  przesiąknięty   ludzkimi   emocjami i trudnymi do odgadnięcia ich zawiłymi losami. Okazuje się też, że ślady pozostawiane przez ludzi, mogą być odczytywane przez każdego obserwatora za każdym razem inaczej.
Kiedy  oglądamy  ludzkie  ślady,  tkwiące  w  jakiejś   przestrzeni,  umiejscowione  gdzieś na styku „betonu i powietrza”, ślady będące efektem czyjejś pracy, lub czyjegoś zaniechania, okazuje się, że nic nie jest oczywiste. Na  styku  materii  i  powietrza  pojawia  się  bowiem coś jeszcze, a kontekst w jakim  patrzymy  na  materię, staje się ważniejszy od samej materii. Okazuje się, że czyjaś intencja włożona w budowanie swojej rzeczywistości, może być sprzeczna z odbiorem kogoś drugiego. Wzajemne przenikanie   się  naszych   światów,   naszych   przestrzeni    powoduje,  że  powstająca w ten sposób przestrzeń publiczna, staje się wielowarstwowa i wieloznaczna. Wkraczając  głębiej do  tej  przestrzeni,  zadając   sobie  trochę  trudu  zobaczenia  tego, co na co dzień jest niewidoczne, doznajemy nowego rodzaju przeżyć.
Przyjmując takie rozumienie przestrzeni publicznej, w  której  ścierają się ludzkie emocje, ludzkie losy  i  ludzkie  dokonania, chwile  skupienia,  które towarzyszą przy robieniu, a potem przy oglądaniu zdjęć, są odkrywaniem własnych stanów emocji, próbą zobaczenia i zrozumienia czegoś więcej i zrozumienia nowych znaczeń.
Fotografując  ludzi,  pozostawiane  przez nich ślady  i  przestrzeń,  w jakiej  dokonuje  się ich obcowanie ze światem, nie sposób nie zauważyć szczególnych związków, jakie się zawiązują w sferze materialnej i duchowej, związków wzajemnie się przenikających, zmieniających się w czasie i w naszych emocjach. Tak, jak nigdy nie udaje nam się wejść dwa razy do tej samej rzeki, tak i nigdy nie udaje nam się widzieć dwa razy takiej samej rzeczywistości. Tak, jak nigdy nie udaje nam się zrobić dwa razy takiego samego zdjęcia, tak i nigdy nie uda nam się dwa razy zobaczyć na tym samym zdjęciu tego samego.
Jerzy Samulski


JERZY SAMULSKI (e-mail: jusam5@wp.pl) – ur. w 1957 roku, mieszka we Wrocławiu. Od 1982 roku jest absolwentem Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Fotografią artystyczną zajmuje się od 2000 roku. Od 2005 r. jest absolwentem Międzynarodowego Forum Fotografii „Kwadrat” we Wrocławiu. W swoim dorobku ma kilka wystaw indywidualnych i udział w wystawach  zbiorowych,  oraz  zdobycie  I  nagrody   na   XVI  Krajowym  Salonie   Fotografii   Artystycznej  –  Żary  2006. Jego prace  były  publikowane w magazynach artystycznych Format, Rita Baum i Almanachu Sztuki, oraz w portalach internetowych poświęconych fotografii.
W   swojej   pracy   aktualnie    koncentruje   się   na    ukazywaniu   ludzi,   ich  otoczenia, oraz   ich   związków   z   teraźniejszością   i  przeszłością.   Tworzy   obrazy   subiektywne i nacechowane indywidualną estetyką,  w swym zamierzeniu ukazujące szeroki kontekst społeczny, emocjonalny i intelektualny. W kręgu jego zainteresowań dominują relacje człowieka i natury, w których spoiwem stają się ślady działań człowieka jako specyficzne wytwory cywilizacji - pozytywne i negatywne skutki nawarstwiające się na różnych etapach jej rozwoju.

Wystawy zbiorowe i indywidualne:
Międzynarodowy Festiwal Fotografii – Łódź 2004 r. - wystawa prezentująca prace studentów Międzynarodowego Forum Fotografii „Kwadrat”.
„Krajobrazy wewnętrzne” – wystawa w ramach Międzynarodowego Festiwalu Fotografii „Polfoto” we Wrocławiu – Galeria ARP – listopad/grudzień 2004 r.
„Autoportret i inscenizacja” – międzynarodowa wystawa poplenerowa – Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” – styczeń 2005 r.
Międzynarodowy Festiwal Fotografii – Łódź 2005 r. - wystawa prezentująca prace studentów Międzynarodowego Forum Fotografii „Kwadrat”.
„Krajobraz wewnętrzny” – wystawa indywidualna w ramach III Sowiogórskiego Festiwalu Techniki – Bielawa 2005 r.
„Podmiotowość przedmiotu” – wystawa indywidualna w ramach III Sowiogórskiego Festiwalu Techniki – Bielawa 2005 r.
„Stany nadrealności” – indywidualna wystawa dyplomowa – MFF „Kwadrat” – Galeria ARP – listopad/grudzień 2005 r. – promotor Piotr Komorowski.
„Szukając siebie” – wystawa indywidualna – Salon Wystaw Artystycznych Żarskiego Domu Kultury – październik 2006 r.
XVI   Krajowy   Salon   Fotografii   Artystycznej   Żary   2006   –   wystawa pokonkursowa –
 (I nagroda) – listopad 2006 r.
„Stany nadrealności” – wystawa indywidualna – „Galeria Sztuki Współczesnej” w Brzegu - grudzień 2006 r.
„Zawieszone w czasie” – wystawa w ramach festiwalu Techne Ostrava i Spotkań Wyszechradzkich – Ostrava  2007 r.


wróć